JESMO LI MI TEKFIROVCI?

Hvala pripada Allahu, tebareke ve te’ala, neka je salavat i selam na  Muhammeda, sallallahu alejhi ve sellem, njegovu porodicu, ashabe i sve mu’mine koji ga u dobru slijede do Sudnjega dana.

A zatim draga braćo i cijenjene sestre, svjedoci smo da se već poduže vremena govori o tekfiru.

Mi smo već više puta napominjali da je tekfir šerijatski propis koji se ni u kom slučaju ne smije zanemariti, ne smije zapostaviti, te da se za ovu temu veže veliki broj mes’ela – šerijatskih pitanja i propisa, kako na dunjaluku[1] tako i na Ahiretu[2]. Mi smo upozorili na prvu stvar, a to je nemarnost po pitanju ove mes’ele, a  zatim smo isto tako upozorili na jednu drugu stvar, a to je pretjerivanje u ovom propisu, jer su se po pitanju propisa tekfira pojavile dvije skupine ljudi, jedna koja je zanemarila ovaj Allahov propis i druga, koja je prvi bid’at[3] – zanemarivanje ovog propisa – uzvratila drugim bid’atom – pretjerivanjem u Allahovoj tebareke we te’ala vjeri u ovom šerijatskom propisu.

Isto tako, govorili smo na ovu temu i još uvijek govorimo da pretjerivanje u tekfiru vodi u kufr – nevjerstvo. Međutim, s vremena na vrijeme čujemo određene optužbe od strane određenih ljudi pa čak možda i od strane određenih daija da smo i mi na menhedžu[4] gulata[5], da smo na menhedžu onih koji pretjeruju u tekfiru!! Iako nismo, kažu, od onih prvih koji su skroz pretjerali u ovoj mes’eli, u ovom šerijatskom propisu, kažu da se kod nas ipak nalazi pretjerivanje u tekfiru. Pa sam uz Allahovu, tebareke ve te’ala, pomoć odlučio da progovorim malo o našem menhedžu u tekfiru, ko su ti ljudi koje smatramo otpadnicima od Allahove, tebareke ve te’ala vjere, ko su ti ljudi koje mi smatramo nevjernicima, ko su ti ljudi za koje smatramo da je obaveza tekfiriti ih, da pojasnimo naš menhedž u tekfiru da nam ne bi, nakon toga, neki ljudi lijepili određene etikete kako mi pretjerujemo ili kako neki od njih kažu da smo mi isto što i Ebu Muhammed samo u drugoj uniformi.

Pa kažem, ve billahi tevfik, uz Allahovu tebareke we te’ala pomoć:

Jesmo li mi draga braćo tekfirovci zato što smatramo tagute[6] otpadnicima od Allahove, tebareke ve te’ala vjere!? Jesmo li tekfirdžije zato što ih smatramo otpadnicima zbog njihova ne suđenja po onome što je Allah, tebareke ve te’ala, objavio, zbog njihova dobrovoljna parničenja pred tagutom Ujedinjenih nacija i zbog toga što propisuju zakone oprečne Allahovim, tebareke ve te’ala, propisima, te su sebe time učinili bogovima koji se obožavaju mimo Allaha, tebareke ve te’ala!?

A Uzvišeni, subhanehu ve te’ala, kaže:

وَمَن لَّمۡ يَحۡكُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فَأُوْلَـٰٓٮِٕكَ هُمُ ٱلۡكَـٰفِرُونَ

“A oni koji ne sude po onome što je Allah objavio takvi su pravi ne vjernici” (El-Ma’ide, 44)

i kaže Uzvišeni, subhanehu ve te’ala:

وَإِنَّ ٱلشَّيَـٰطِينَ لَيُوحُونَ إِلَىٰٓ أَوۡلِيَآٮِٕهِمۡ لِيُجَـٰدِلُوكُمۡ‌ۖ وَإِنۡ أَطَعۡتُمُوهُمۡ إِنَّكُمۡ لَمُشۡرِكُونَ

“…I zaista će šejtani objavljivati svojim štićenicima da se raspravljaju sa vama, pa ako se vi njima pokorite postali ste mušrici.” (El-En’am, 121)

Gotovo da svi mufesiri, draga braćo, u povodu ovih ajeta spominju da su jevreji, u jednoj predaji, a u drugoj predaji mušrici došli Allahovom Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, i rekli: “Kako to da vi jedete ono što zakoljete svojim rukama, a ne jedete ono što Allah, subhanehu ve te’ala, zakolje (ubije)?”, tj. ono što vi zakoljete jedete, a ono što preseli prirodnom smrću tj. Allahovim, subhanehu ve te’ala, kaderom, ono što Allah ubije, vi to ne jedete? Pa je Allah, dželle ve ‘ala, u povodu ovih njihovih riječi objavio ovaj ajet koji smo maloprije spomenuli, gdje Uzvišeni, dželle ve ‘ala kaže na kraju ajeta: “Pa ako se vi njima pokorite postali ste mušrici”, tj. ako im se pokorite i ohalalite (dozvolite) ono što je Allah učinio haramom (zabranjenim),  tj. u ovom slučaju ohalalite strvinu, onda ste vi samim time postali mušrici i otpadnici od Allahove, tebareke ve te’ala, vjere.

A kaže šejh Muhammed ibn Abdulvehab, rahimehullah:

“Taguta je puno, ali su pet glavni. Pet je glavešina taguta a prvi je šejtan koji poziva u obožavanje nekog drugog mimo Allaha, tebareke ve te’ala”

Kaže Uzvišeni:

أَلَمۡ أَعۡهَدۡ إِلَيۡكُمۡ يَـٰبَنِىٓ ءَادَمَ أَن لَّا تَعۡبُدُواْ ٱلشَّيۡطَـٰنَ‌ۖ إِنَّهُ ۥ لَكُمۡ عَدُوٌّ۬ مُّبِينٌ۬

“O sinovi Ademovi, zar vam nisam naredio: Ne robujte šejtanu, on vam je neprijatelj otvoreni.” (Ja-sin, 60)

Zatim, drugi glavešina jeste vladar tiranin koji mijenja Allahov, tebareke ve te’ala, sud, a shodno tome su riječi Uzvišenog:

أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ يَزۡعُمُونَ أَنَّهُمۡ ءَامَنُواْ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبۡلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوٓاْ إِلَى ٱلطَّـٰغُوتِ وَقَدۡ أُمِرُوٓاْ أَن يَكۡفُرُواْ بِهِۦ وَيُرِيدُ ٱلشَّيۡطَـٰنُ أَن يُضِلَّهُمۡ ضَلَـٰلاَۢ بَعِيدً۬ا

“Zar ne vidiš one koji tvrde da vjeruju u ono što se tebi objavljuje i u ono što je prije tebe objavljeno a žele da im se pred tagutom sudi, a naređeno im je da u njega kufr učine, a šejtan želi da ih u veliku zabludu odvede.” (En-Nisa, 60)

Treći glavešina je onaj koji ne sudi po onome što je Allah, dželle ša’nuhu, objavio.

Dokaz tome su riječi Uzvišenog:

وَمَن لَّمۡ يَحۡكُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فَأُوْلَـٰٓٮِٕكَ هُمُ ٱلۡكَـٰفِرُونَ

“A oni koji ne sude po onome što je Allah objavio, to su pravi nevjernici.” (El-Ma’ide, 44)”  [Završen citat šejha Muhammeda ibn Abdulvehaba]

Pa jesmo li pogriješili ako tekfirimo tagute današnjice koji su Allahov, tebareke ve te’ala, Šerijat bacili za svoja leđa mijenjajući ga za prljve laičko-mušričke zakone?

A kaže šejh Muhammed ibn Abdulvehab, rahimehullah: “Držite se Allahove vjere braćo, držite se osnove vaše vjere, njenog početka i kraja, glave i osnove, šehadeta da nema drugog Boga sem Allaha, spoznajte značenje šehadeta i volite njegove sljedbenike i smatrajte ih vašom braćom pa makar bili daleko od vas. Učinite kufr u tagute, ispoljavajte im mržnju i mrzite one koji ih ne tekfire ili ih brane ili govore: Šta ja imam sa njima, Allah me nije njima obavezao, taj laže na Allaha i potvara. Naprotiv, Allah ga je time obavezao, Allah ga je tagutima obavezao i propisao mu da u njih kufr učini, da ih se odrekne pa makar bili njegova braća ili djeca. Držite se osnove vaše vjere, držite se vjere ne biste li sreli vašeg Gospodara ne čineći Mu širk. Gospodaru naš, usmrti nas kao muslimane i priključi nas salihinima, dobrim ljudima.” [Završen citat šejha Muhameda ibn Abdulvehaba, rahimehullah]

Koliko je danas studenata Šerijata i, čak, daija koji govore da ih Allah nije obavezao tekfirom taguta, i da ih Allah neće pitati o tome na Sudnjem danu.

NE! Tako mi Allaha, tebareke ve te’ala, nisu u pravu, ako ciljaju da ih Allah, tebareke ve te’ala, neće pitati zato što ne znaju njihovo stanje i ne vide njihov kufr koji čine onda kažemo: Allah, tebareke ve te’ala, te neće pitati za ono što ne znaš, tj. neće te pitati za tekfir osobe čije stanje ne znaš. A kako te Allah, tebareke ve te’ala, neće pitati kad vidiš da oni krše Allahove, tebareke ve te’ala, granice, da mijenjaju Allahov, tebareke ve te’ala, Šerijat, da mijenjaju menahidže, da mijenjeju vjerske programe izbacujući na taj način sve one ajete i hadise Poslanika, sallallahu ‘alejhi ve sellem, koji govore o mržnji prema jevrejima, kršćanima i ostalim ljudima koji Allahu čine širk!? Kako možeš reći da te Allah, tebareke ve te’ala, nije obavezao njima kada vidiš kako oni (taguti) hrle nevjernicima, kako ih vole i kako ih pomažu protiv muslimana?!

Pa jesmo li mi tekfirdžije, jesmo li tekfirdžije zato što tekfirimo tagute zato što prijateljuju sa kršćanima Istoka i Zapada i pomažu ih imetkom muslimana koji su oni uzurpirali?

Jesmo li tekfirovci, zato što tekfirimo one koji su svoje zemlje ustupili kafirima da bi sa njih polijetali avioni koji su bombardovali našu braću muslimane, njihovu djecu, žene, starce itd.?

A Uzvišeni, dželle ve ‘ala, kaže:

وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمۡ فَإِنَّهُ ۥ مِنۡہُمۡ‌ۗ

“A njihov je među vama i onaj ko ih za prijatelje prihvati.” (El-Ma’ide, 51)

A složila se ulema ehli suneta vel džema’ata da musliman koji pomogne kafira protiv vjernika pa makar i sa pola riječi, postaje kafir, murted, otpadnik od Allahove, tebareke ve te’ala vjere. A od onih učenjaka koji prenose koncenzus da je kafir, otpadnik od islama onaj ko pomogne kafira protiv muslimana je Ibn Hazm, a ovo spominje u svojoj knjizi El-Muhalla i kaže da se oko ove stvari ne razilaze dva muslimana. Isto tako šejh Abdulaziz Ibn Abdurrahman ibn Hasen u Ed-dureru es-senijje, a zatim šejh Abdullah Ibn Humejd a njegov govor se također nalazi u Dureru i šejh Ibn Baz, rahimehullah.

Kaže šejh Ibn Baz, rahimehullah: “Ulema islama je složna da onaj koji pomogne kafira protiv muslimana bilo kojom vrstom pomoći da je takav kafir poput njih.” [Završen citat šejha Ibn Baza, rahimehullah]

Kaze šejh Ali el Hudajr, u predgovoru knjige šejha Nasira el-Fehda, “Et-Tibjan fi kufri men eane Amerikan”, kaže Ali Hudajr: “A od uleme koja je izdala fetvu da se po pitanju pomaganja nevjernika protiv vjernika ne može opravdati neznanjem ili te’vilom jesu Ibn Kesir, šejh Sulejman ibn Abdullah zatim Hamd ibn Aziz, zatim šejh Ahmed Šakir i dr.” Zatim je šejh Ali Hudajr spomenuo njihove citate.

Pa jesu li onda Ibn Kesir, Sulejman ibn Abdullah, Hamd ibn Aziz i Šejh Ahmed Šakir bili tekfirovci kada nisu opravdali neznanjem i te’vilom onoga ko pomogne kafire protiv muslimana? Ili možda taguti današnjice ne pomažu kafire protiv muslimana, niti su sa njihovih zemalja i iz zemlje Dva časna harema, zemlje Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, polijetali avioni koji su bombardovali muslimane? Ili ćete ih možda opravdati da nisu bili bombardovani muslimani već možda teroristi koji se tamo skrivaju po pećinama?

Jesmo li mi tekfirovci zbog toga što smo protekfirili one koji se bore protiv muslimana, koji se bore protiv uleme, daija i mudžahida? Oni čiji su zatvori pretrpani ulemom, daijama, mudžahidima i salihinima (dobrim ljudima) a nisu tražili ništa osim toga da se Allah obožava, da se kufr u taguta učini, da se od kufra i taguta odrekne i da se Allahov Šerijat i sunnet Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, sprovede.

Jesmo li tekfirovci ako njih (tagute) protekfirimo ili smo možda haridžije protiv kojih se treba boriti, oni koji su se protiv pravednog vladara pobunili i time možda džehennemska pašćad postali i zato ih treba ubiti, pozatvarati gdje god ih se nađe, gdje god ih se sretne?!

Zatim pitamo, jesmo li možda tekfirovci ili haridžije zato što tekfirimo onoga ko Allaha, tebareke ve te’ala ili Njegovu vjeru ili Njegova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, opsuje ili se izigrava sa riječima Uzvišenog i sunnetom Njegova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, a Uzvišeni, dželle ve ‘ala kaže:

وَلَٮِٕن سَأَلۡتَهُمۡ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا ڪُنَّا نَخُوضُ وَنَلۡعَبُ‌ۚ قُلۡ أَبِٱللَّهِ وَءَايَـٰتِهِۦ وَرَسُولِهِۦ كُنتُمۡ تَسۡتَہۡزِءُونَ – لَا تَعۡتَذِرُواْ قَدۡ كَفَرۡتُم بَعۡدَ إِيمَـٰنِكُمۡ‌ۚ إِن نَّعۡفُ عَن طَآٮِٕفَةٍ۬ مِّنكُمۡ نُعَذِّبۡ طَآٮِٕفَةَۢ بِأَنَّہُمۡ ڪَانُواْ مُجۡرِمِينَ

“A ako ih upitaš oni će sigurno reći: ‘Mi smo samo razgovarali i zabavljali se.’ Reci: ‘Zar  ste se Allahu i ajetima Njegovim i Poslaniku rugali, ne pravdajte se postali ste nevjernici nakon što ste bili vjernici.” (Et-Tevba, 65-66)

Ovo je dokaz da ismijavanje sa Allahom ili bilo čime od vjere ili Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem, je kufr i otpadništvo nakon imana (vjerovanja). Vrijeđanje Allaha, tebareke ve te’ala, je još preče da bude kufr bez obzira da li to bilo iz šale ili namjerno.

Ovaj ajet je objavljen povodom ljudi koji su izašli u borbu sa Allahovim Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem. Obratite pažnju, izašli su u džihad, borbu na Allahovom, tebareke ve te’ala, putu, međutim počeli su se ismijavati sa ashabima Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem. Kada je objavljen ovaj ajet počeli su se pravdati govoreći: “Samo smo razgovarali da bismo skratili naše putovanje, tj. samo smo se šalili i igrali, nismo htjeli učiniti nevjerstvo.” Nije im Uzvišeni Allah rekao: “Lažete, htjeli ste nevjerstvo tim djelom”, već im je Uzvišeni Allah, dželle ve ‘ala rekao: “Ne pravdajte se, postali ste nevjernici nakon što ste bili vjernici.” tj. postali ste nevjernici time, takvim djelom bez obzira što niste to željeli.

Iz ovoga shvatamo da onaj ko opsuje Allaha, tebareke ve te’ala, ili vjeru ili Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, postaje kafir bez obzira uradio to iz šale ili namjerno i smatrao to psovanje dozvoljenim ili ne.

Šejhul-islam Ibn Tejmije rahimehullah kaže: “Zaista je psovanje Uzvišenog Allaha i Njegovog Poslanika kufr unutrašnje i spoljno.” Time on želi da kaže da je takav kafir i u vanjštini i u svojoj nutrini, bez obzira da li onaj koji psuje smatrao da je to haram ili smatrao da je to dozvoljeno. Ovo je mezheb fukaha (pravnika)  i ostalih pripadnika ehli sunneta vel džema’ata koji kažu da je iman govor i djelo. Ako je takav (prije ovog postupka) bio musliman, kaže Šejhul-islam[7], obaveza ga je ubiti po koncezusu islamskih učenjaka, jer je time postao kafir, murted, šta više i gori od kafira u osnovi (jevreja, kršćana…) jer kafir vjeruje u Gospodara i smatra da batil vjera u kojoj je on ne predstavlja ismijavanje Allaha, tebareke ve te’ala.” [Završen citat Šejhul-islama]

Draga braćo, kafir al-asli (nevjernik u osnovi), jevrej i kršćanin, misli da vjera na kojoj se on nalazi, a koja je batil, da ga približava Allahu (Bogu), tebareke ve te’ala, i da će biti njegov sebeb (uzrok) ulaska u Džennet (Raj). Znači, onaj ko psuje Allaha, tebareke ve te’ala, Njegova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem ili vjeru jeste gori od takvih ljudi. Pa, gdje su oni koji te i takve ne tekfire ili pak kažu njihovo djelo je djelo kufra a oni se ne tekfire!?

I kaže Šejhul-islam, a ovaj prethodni govor koji smo malo prije spomenuli se nalazi u njegovoj knjizi ‘Sarimul meslul’ (Isukana sablja na psovača Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem): “Allah je takve koji ismijavaju Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, nazvao kolovođama kufra, glavešinama kufra zbog njihova ismijvanja sa vjerom. Time potvrđujemo da je svako onaj ko se ismijava sa vjerom kolovođa i glavešina kufra.” [Završen citat Šejhul-islama]

Ishak ibn Rahevejh, rahimehullah, kaže: “Muslimani su složni da je onaj ko opsuje Allaha ili Njegova Poslanika ili odbije nešto od onoga što je Allah, tebareke ve te’ala, objavio ili ubije nekoga od Allahovih, tebareke ve te’ala, Poslanika, da je sa time postao kafir, pa makar priznavao i ne negirao ništa od onoga što je Allah, tebareke ve te’ala, objavio, postaje time kafir, izlazi iz Allahove, tebareke ve te’ala, vjere.” I kaže šejh Ishak da su muslimani složni na tome. Nije samo rekao ehli sunne vel džema’at,  već da su muslimani složni na tome, u toj meseli, a ovdje pod muslimanima podpadaju i frakcije (zabludjele sekte) koje nisu izašle iz okrilja islama.

Kaže imam Ibn Hanbel, rahimehullah te’ala: “Ko god opsuje Poslanika, bez obzira bio on musliman ili kafir takav se treba ubiti i smatram da se takav treba ubiti bez traženja pokajanja, bez da se od njega traži pokajanje za to što je učinio.”

I kaže Muhammed Ibni Sahnun, poznati malikijski učenjak, rahimehullah: “Ulema je složna da je onaj ko opsuje ili vrijeđa Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, kafir a kafir je i onaj koji posumnja u njegov kufr.” Obratite pažnju draga braćo, ne samo da kaže da je kafir onaj ko psuje Allaha, tebareke ve te’ala i Njegovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem i vrijeđa Allaha,  tebareke ve te’ala i Njegova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, već je kafir i onaj ko posumnja u njegov kufr i kaznu za takvog čovjeka na Sudnjem danu.

Šejh Muhammed ibnul Abdulvehab, rahimehullah, pod šestom tačkom koja izvodi iz islama spominje ismijavanje sa nečim od vjere Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, sa nekim sevabom ili sa nekom kaznom, nakon što je spomenuo svih deset stvari koje izvode iz vjere i kaže: “U ovome nema razlike između onoga  ko to učini u šali ili zbilji ili pak iz straha za svojim imetkom, za svojim položajem i tome slično.”

Postavljamo pitanje, je li ova ulema počevši od imama Ahmeda preko ibn Tejmije, rahimehullah, pa sve do šejha Muhammeda ibn Abudlvehaba bila ulema tekfira? Neće me nimalo čuditi ako u skorije vrijeme budemo čuli  kako je ulema Nedžda bila malo žestoka u tekfiru i da kod njih ima malo pretjerivanja u tekfiru. Ko je to od ovih učenjaka opravdao neznanjem, te’vilom ili nečim drugim, mimo prisile, psovača Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, ili vjere ili Allaha, tebareke ve te’ala, kao što to rade pojedinci danas i kažu: “To je djelo kufra, ali ne tekfirimo onoga ko opsuje Allaha ili Njegovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem ili dini islam.” Ako je onaj ko postupa shodno riječima ove uleme tekfirovac, onda kažem nazovite prvo ovu ulemu koju smo spomenuli, tekfirovcima, a zatim i nas zajedno sa njima.

Zatim, pitam i kažem, jesmo li mi tekfirovci zato što negiramo islam osobi koja upadne u širk i obožava  nekog drugog osim Allaha, tebareke ve te’ala, pa makar to uradila iz džehla (neznanja) ili te’vila ili tome slične stvari, ili to uradila mimo ikraha, mimo prisile. Zar nije Uzvišeni, dželle ve ‘ala, nazvao mušrike mušricima čak i prije nego li im je došao Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem i prije nego li su čuli Kur’an i pored toga što su bili u velikom džehlu i velikom neznanju.

Kaže Uzvišeni, subhanehu ve tea’la:

وَإِنۡ أَحَدٌ۬ مِّنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ ٱسۡتَجَارَكَ فَأَجِرۡهُ حَتَّىٰ يَسۡمَعَ كَلَـٰمَ ٱللَّهِ ثُمَّ أَبۡلِغۡهُ مَأۡمَنَهُ ۥ‌ۚ ذَٲلِكَ بِأَنَّہُمۡ قَوۡمٌ۬ لَّا يَعۡلَمُونَ

“Ako ti neko od mušrika zatraži zaštitu ti mu je pruži da bi on čuo Allahove riječi, da bi čuo Allahov govor, zatim ga otprati na njemu sigurno mjesto. To je zbog toga što su oni narod neznalački.” (Et-Tevbe, 6)

Pogledajte draga braćo, kako ovdje Allah, subhanehu ve te’ala, osobu koja Njemu širk čini naziva mušrikom, pored toga što još uvijek nije čula Allahov, subhanehu ve te’ala govor. Dakle samim činjenjem širka, obožavanjem nekog drugog mimo Allaha, subhanehu ve te’ala, takva osoba je postala mušrik.

A evo i jedne „tekfirske“ fetve od „uleme tekfira“, tj. Stalne komisije za fetve na čelu sa šejhom Bin Bazom, rahimehullah, koji kaže: “Svako ko povjeruje u poslanicu našeg Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem i ostalo sa čim je došao od Šerijata, a zatim učini sedždu nekom drugom mimo Allahu, tebareke ve te’ala, evlijji, vlasniku kabura ili šejhu nekog tarikata, smatra se kafirom, murtedom (otpadnikom) od islama, mušrikom koji čini ibadet nekom drugom mimo Allahu, tebareke ve te’ala, pa makar u trenutku sedžde izgovorio šehadet, jer je učinio djelo koje ruši njegov govor, koje ruši njegov šehadet. Međutim, možda se može opravdati džehlom pa se nad njim ne sprovede kazna ne bi li sebe preispitao i pokajao se Allahu. Pa ako i dalje ustraje u sedždi mimo Allahu, ubit će se zbog svog riddeta (otpadništva).” Pa kažu dalje: “Pojašnjenje i uspostavljanje riddeta jeste radi spuštanja kazne, a nije radi toga da bi se nazvao kafirom radi toga pojašnjenja. On se naziva kafirom zbog toga što je učinio sedždu mimo Allahu, tebareke ve te’ala, ili se pak zavjetovao nekom drugom ili je zaklao ovcu nekom drugom a ne Allahu, tebareke ve te’ala.”

Pogledajte kako Stalna komisija za fetve na čelu sa Bin Bazom, rahimehullah, draga braćo, ne opravdava čovjeka koji čini širk Allahu, subhanehu ve te’ala, već ga naziva kafirom i mušrikom, ali kažu: može se opravdati po pitanju kazne, tj. može biti opravdan kod Allaha, tebareke ve te’ala, na Sudnjem danu ako protiv njega nije uspostavljen dokaz.

Dakle, želi da kaže šejh Bin Baz i Stalna komisija za fetve da onaj ko učini širk Allahu, tebareke ve te’ala i obožava nekog drugog mimo Allaha, tebareke ve te’ala, da je takav kafir i mušrik na samom početku. On dobija, dakle, ime kafira i mušrika na samom početku, pa makar bio džahil, makar to uradio iz džehla (neznanja) ili iz te’vila (pogrešnog razumijevanja šerijatskih tekstova). Međutim, što se tiče Ahireta i ahiretske kazne kažemo, ukoliko nije protiv njega uspostavljen dokaz, takva osoba je kafir i mušrik na dunjaluku, ali, će mu Allah, tebareke ve te’ala, postaviti ispit na Sudnjem danu, pa ukoliko ga položi biće od stanovnika Dženneta a ako ga ne položi bit će od stanovnika Džehennema. A Gospodar tvoj nikome neće učiniti nepravdu.

Pa gdje su oni koji kažu da čovjek koji izgovori La ilahe illallah, ma šta radio, ne izlazi iz Allahove, tebareke ve te’ala vjere?

Evo draga braćo, još jedne fetve od još jednog „učenjaka tekfira“, preciznije šejha Muhammeda ibn Ibrahima, svima dobro poznatog šejha, prijašnjeg saudijskog muftije koji je bio muftija prije šejha Bin Baza, rahimehullah, a koji je upitan o opravdanju u tewhidu, da li se može čovjek opravdati u tewhidu, pa nakom što je odgovorio da nema opravdanja upitan je, a šta ako je osoba džahil (neznalica), pa je odgovorio: “U tewhidu nema džehla (neznanja), to nije stvar koja se može neznati. Takav čovjek okreće glavu od Allahove, tebareke ve te’ala, vjere. Može li čovjek da ne zna za Sunce, može li čovjek da ne zna za Sunce?” [Završen citat šejha Muhammeda ibn Ibrahima, rahimehullah]

Pa jesu li šejh Muhammed ibn Ibrahim, Stalna komisija za fetve na čelu sa šejhom Bin Bazom i ulema Nedžda, bili  tekfirovci zato što nisu opravdavali neznanjem u velikom širku, tj. obožavanju nekog drugog mimo Allaha, subhanehu be te’ala?

Zatim, nakon toga, pitamo jesmo li mi tekfirovci kada tekfirimo osobu koja se dobrovoljno, bez prisile, zakune na poštovanje taguta? Zakune se na poštovanje zakona koji nije Allahov, tebareke ve te’ala, zakona koji je tagut, i zakune se da ga neće kršiti, niti se protiv njega boriti. Kako takav može biti musliman, kad mu Allah, dželle ve ‘ala naređuje da zaniječe taguta!?

Kaže Allah dželle ve ‘ala:

فَمَن يَكۡفُرۡ بِٱلطَّـٰغُوتِ وَيُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱسۡتَمۡسَكَ بِٱلۡعُرۡوَةِ ٱلۡوُثۡقَىٰ لَا ٱنفِصَامَ لَهَا‌ۗ

“A onaj ko ne vjeruje u taguta, (učini kufr u taguta) a vjeruje u Allaha, drži se za najčvršću vezu koja se neće prekinuti.” (El-Bekare, 256)

Dakle, suprotno, onaj ko nije učinio kufr u taguta, a kako će učiniti kufr u taguta onaj koji se zaklinje da će poštovati taguta, dakle, onaj ko nije učinio kufr u taguta, taj se nije uhvatio za najčvršću vezu, za najčvršću sponu, a to je islam, kako kažu jedni učenjaci ili šehadet, kako kažu drugi učenjaci, a nema kontradiktornosti između ova dva govora.

I kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, u hadisu kojeg bilježi Muslim: “Ko kaže la ilahe illallah i zaniječe, učini kufr u ono što se obožava mimo Allaha, tebareke ve te’ala, takvome je njegova krv i njegov imetak zabranjen a njegovo polaganje računa je kod Allaha, tebareke ve te’ala.”

I jesmo li tekfirovci, kada tekfirimo tog istog koji se zakleo prije toga na poštovanje taguta (šejtanskih, ljudskih zakona), onda kada sebe učini bogom i niddom (suparnikom) Allahu, subhanehu ve te’ala, time što propisuje ili podržava zakone koji su oprečni Allahovoj, tebareke ve te’ala, vjeri i Šerijatu.

A kaže Uzvišeni, subhanehu ve te’ala:

أَمۡ لَهُمۡ شُرَڪَـٰٓؤُاْ شَرَعُواْ لَهُم مِّنَ ٱلدِّينِ مَا لَمۡ يَأۡذَنۢ بِهِ ٱللَّهُ‌ۚ

“Zar da oni imaju ortake koji propisuju u vjeri ono što Allah, subhanehu ve te’ala, nije dozvolio?…” (Aš-Šura, 21)

I kaže šejhul islam Ibn Tejmijje, rahimehullah: “Kada čovjek, ohalali stvar koja je haram po konsenzusu učenjaka i oharami stvar koja je halal po konsenzusu učenjaka onda takav postaje  kafir, otpadnik od Allahove, tebareke ve te’ala vjere.” A šta se to radi u mušričkim parlamentima do ohalaljuje haram, oharamljuje halal i ismijava se sa Allahovom, tebareke ve te’ala, vjerom. I tako mi Allaha, kada se ti i takvi ne bi zakleli na poštivanje taguta i kada ne bi podržavali zakone koji su oprečni Allahovoj, tebareke ve te’ala, vjeri, činili bi kufr samim sjedenjem u medžlisu (ovdje: parlament), u mjestu u kojem se čini kufr Allahu, tebareke ve te’ala, a oni ne negiraju takav postupak niti pak napuštaju takvo mjesto.

Gdje su oni u odnosu na riječi Uzvišenog, Koji kaže:

وَقَدۡ نَزَّلَ عَلَيۡڪُمۡ فِى ٱلۡكِتَـٰبِ أَنۡ إِذَا سَمِعۡتُمۡ ءَايَـٰتِ ٱللَّهِ يُكۡفَرُ بِہَا وَيُسۡتَہۡزَأُ بِہَا فَلَا تَقۡعُدُواْ  مَعَهُمۡ حَتَّىٰ يَخُوضُواْ فِى حَدِيثٍ غَيۡرِهِۦۤ‌ۚ إِنَّكُمۡ إِذً۬ا مِّثۡلُهُمۡ‌ۗ إِنَّ ٱللَّهَ جَامِعُ ٱلۡمُنَـٰفِقِينَ وَٱلۡكَـٰفِرِينَ فِى جَهَنَّمَ جَمِيعًا

“On vam je već u Knjizi objavio: kad čujete da Allahove riječi poriču i da im se izruguju, ne sjedite s onima koji to čine dok ne stupe u drugi razgovor, inače, bićete kao i oni. Allah  će sigurno zajedno stastaviti u Džehennemu licemjere i nevjernike.” (En-Nisa, 140)

Kaže šejh Sulejman ibn Abdullah, rahimehullah: “Smisao i značenje ovog ajeta jeste njegov bukvalan smisao, njegovo bukvalno značenje, tj. da onaj koji sjedi u medžlisu (skupu) u kojem se čini kufr i ismijava se Allahovim, tebareke ve te’ala, riječima, a on nije prisiljen, i on to njima ne negira već sjedi i dalje i ostaje u takvom medžlisu, takav je kafir jer je zadovoljan kufrom, a taj koji je zadovoljan kufrom, takav je kafir.

Pa da li je šejh Sulejman ibn Abdillah, rahimehullah, tekfirovac ovom svojom fetvom?

A kako tek onda obrazložiti, kako i na koji način shvatiti određene ljude ili daije koji te i takve ljude ne smatraju otpadnicima od Allahove, tebareke ve te’ala, vjere, koji se zaklinju na poštovanje taguta koji propisuju zakone suprotne Allahovoj, tebareke ve te’ala, vjeri i time postaju niddovi (suparnici) Allahu, tebareke ve te’ala, i koji sjede u takvim medžlisima (parlamentima) i ne negiraju te i takve stvari? Zar takvi (parlamentarci) mogu biti muslimani?! Zar takvi mogu ostati u dini islamu?!

Pa ima li kad vas djela koja izvode iz Allahove, tebareke ve te’ala, vjere!!?

Kažite nam jedno djelo koje izvodi iz Allahove, dželle ve ‘ala vjere, tj. djelo za koje vi tekfirite. Koje je to djelo koje, ako ga čovjek pojedinac uradi izašao je iz Allahove, tebareke ve te’ala, vjere!? Ne da kažete: to je kufr ali mi takvog ne tekfirimo, već kažite nam koje je to djelo ili koje su to riječi ako ih čovjek izgovori da za takvog kažete da je kafir u Allaha, tebareke ve te’ala??

Zatim, isto tako kažemo: jesmo li mi tekfirovci zato što smatramo sekulariste, one koji žele da odvoje vjeru od države, kafirima? Jesmo li mi tekfirovci zbog toga ili možda želite ponovo da kažete, kao što su neki ranije govorili, a nadam se da su se od toga pokajali, da ćemo reći da je sekularizam kufr ali da nećemo reći za svakog sekularistu da je kafir. Hoćete li ponoviti ove iste riječi?

A Uzvišeni, dželle ve ‘ala, kaže koreći Benu Israil:

أَفَتُؤۡمِنُونَ بِبَعۡضِ ٱلۡكِتَـٰبِ وَتَكۡفُرُونَ بِبَعۡضٍ۬‌ۚ فَمَا جَزَآءُ مَن يَفۡعَلُ ذَٲلِكَ مِنڪُمۡ إِلَّا خِزۡىٌ۬ فِى ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا‌ۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَـٰمَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰٓ أَشَدِّ ٱلۡعَذَابِ‌ۗ وَمَا ٱللَّهُ بِغَـٰفِلٍ عَمَّا تَعۡمَلُونَ

“Kako to da u jedan dio Knjige vjerujete, a drugi odbacujete?! Onoga od vas koji čini tako stići će na ovome svijetu poniženje, a na Sudnjem danu biće stavljen na muke najteže. – A Allah motri na ono što radite” (El-Bekare, 85)

I kažemo, isto tako, jesmo li mi tekfirovci zato što smatramo osobu koja pri sebi nema ništa drugo osim šehadeta, koja nema niti namaza, niti posta, niti zekata, niti hadždža niti dobrih djela, murtedom, otpadnikom od Allahove, tebareke ve te’ala, vjere? Jesmo li mi  tekfirovci zbog toga?

A kaže Humejdi, rahimehullah, šejh Buharije: “Obaviješten sam da neki ljudi govore da onaj ko prizna obavezu namaza, posta, zekata i ostalih farzova ali ne radi ništa od toga ili klanja okrenutih leđa prema Kibli” – zamislite, klanja, ali klanja okrenutih leđa prema Kibli – “obaviješten sam, da neki ljudi govore za takvog čovjeka da je musliman osim ako nešto ne porekne od tih farzova.” Pa kažem (tj. kaže šejh Humejd): “Ovo je očiti kufr i oprečno Allahovoj vjeri, Allahovoj knjizi i sunnetu Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem i koncezusu islamskih učenjaka.”

A Uzvišeni dželle ve ‘ala kaže:

وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ حُنَفَآءَ وَيُقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ‌ۚ وَذَٲلِكَ دِينُ ٱلۡقَيِّمَةِ

“A naređeno im je da samo Allahu ibadet čine, da mu iskreno, kao pravovjerni, vjeru ispovijedaju, i da namaz obavljaju, i da zekat udjeljuju; a to je – ispravna vjera” (El-Bejjine, 5)

I kaže Hanbel: “Čuo sam Ahmeda ibn Hanbela, rahimehullah, koji kaže: ‘Onaj ko ovo kaže, takav je uzvratio Allahu, subhanehu ve te’ala’”, tj. onaj koji kaže da je takav musliman zato što nema ni namaza, ni posta, ni zekata, niti hadždža ili čak šta više klanja, ali okrenutih leđa ka Kibli, zna gdje je Kibla, ne radi se o onome ko ne zna gdje je Kibla, ali on namjerno klanja okrenutih leđa ka Kibli, kaže Ahmed ibn Hanbel – zaista onaj ko ovo kaže, takav je uzvratio Allahu, tebareke ve te’ala, Njegovu naredbu i ono sa čim je došao Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem.

I kaže Ishak ibn Rahevejh, rahimehullah: “Pretjerale su murdžije, tako da kažu onaj ko ostavi namaz, post, zekat, hadždž i itd. ako ne negira ništa od toga da je takav i dalje musliman i da je takav u Allahovom, tebareke ve te’ala, mešietu (volji), ako Allah, dželle ve ‘ala, bude htio oprostit će mu, a ako Allah, dželle ve ‘ala, bude htio kaznit će ga.” Kaže Ishak Ibn Rahevejh: “Nema sumnje u takve da su oni murdžije.”

Pa koliko je pojedinaca koji danas određene ljude, koji pri sebi nemaju ništa od islama osim šehadeta kojeg izgovaraju i čije značenje ne znaju, koliko je takvih ljudi danas koji te, takve smatraju muslimanima, a one koji te ljude tekfire, smatraju tekfirovcima i haridžijama, onima koji pretjeruju u Allahovoj tebareke we te’ala vjeri.

Pa jesu li to Ahmed ibn Hanbel, jeli to Ishak ibn Rahevejh, jeli to Humejdi, jesu li to oni bili tekfirovci? Ako su oni bili tekfirovci onda smo i mi tekfirovci i onda se slažemo da nas zovete tekfirovcima.

Kaže šejh Muhammed ibn Abdulvehab, rahimehullah: “Ulema je složna da nema tewhida osim uz tri stvari – vjerovanjem, riječima i djelom, i da ukoliko nedostaje makar jedna od ove tri stvari čovjek više nije musliman, čovjek više nije musliman.”

Kaže šejhul-islam Ibnul Kajjim, rahimehullah: “Iman se sastoji od spoljašnje i nutarnje strane i neće koristiti spoljašnost ukoliko nema nutrine, i neće koristiti nutrina ukoliko nema spoljašnosti”, tj. neće koristiti spoljašnja djela ukoliko čovjek ne vjeruje svojom nutrinom (nijjetom, srcem) i neće  u čovjeku vjerovati njegova nutrina ukoliko ne radi svojim udovima. “Takav čovjek”, kaže Ibnul Kajjim, “ako nije kafir inadžija onda je on kafir neznalica.”

Pa jesu li šejh Muhammed ibn Abdulvehab i šejh ibn Kajjim, rahimehullah, tekfirovci?

Jesmo li mi tekfirovci zato što smatramo da onaj ko ne pada Allahu, tebareke ve te’ala, na sedždu, ko ne obavlja namaz, da je takav izašao iz Allahove, tebareke ve te’ala vjere?

Uzvišeni, dželle ve ‘ala, kaže:

فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَوُاْ ٱلزَّڪَوٰةَ فَإِخۡوَٲنُكُمۡ فِى ٱلدِّينِ‌ۗ

“Ali ako se oni budu pokajali i namaz obavljali i zekat davali, braća su vam po vjeri…” (Et-Tevba, 11)

U suprotnom, dakle ako se oni ne pokaju i namaz ne obavljaju nisu nama naša braća u vjeri.

Kaže Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem: “Ugovor koji je između nas i njih jeste namaz, ko ga ostavi postao je kafir.”

Kaže Omer ibn Hatab, radijallahu anhu: “Nema udjela u islamu onome ko ostavi namaz.”

Kaže šejhul islam Ibn Kajjim, rahimehullah: “Ovo je Omer, radijjallahu anhu, rekao u prisustvu ashaba i niko mu to nije negirao, što se smatra prešutnim koncenzusom ashaba radijjallahu anhum.”

Zatim, nakon toga, skupina ashaba radijjallahu anhum, draga braćo, smatrali su da onaj ko ostavi jedan namaz namjerno bez ikakva opravdanja da je takav izašao iz Allahove, tebareke ve te’ala, vjere. Ovog su mišljenja Omer ibn Hatab, Mu’az ibn Džebel, Abdurahman ibn Avf i ostali ashabi radijallahu anhum. Takvog mišljenja je bio i Ishak ibn Rahevejh i Abdullah ibn Mubarek, takvog mišljenja je bio i šejh Bin Baz, rahimehullah.

Pa jesu li oni bili tekfirovci i jeli šejh Bin Baz bio tekfirovac? Je li šejh Ibn Usejmin, rahimehullah, bio tekfirovac onda kada je rekao: “Kod mene nema ni malo sumnje da je onaj ko ostavi namaz kafir, da je takav izašao iz Allahove, tebareke ve te’ala vjere.”

Možda ćete reći da su ovo fetve za „Saudijsku Arabiju“, da ovo nisu fetve za naše prostore!? Hoćete li, dakle, da kažete da Haso, Huso i Mujo koji stanuju pored džamije i koji pet puta dnevno čuju ezan i ne odazivaju se na namaz, da su takvi opravdani i da se ova fetva šejha Bin Baza odnosi samo na „Saudiju“ a ne na ljude u Bosni ili na Kosovu ili nekom drugom mjestu, koji žive nadomak džamije?

Kaže šejhul-islam Ibn Tejmijje, rahimehullah: “Čovjek koji je u stanju da odstrani od sebe neznanje, pa to ne učini takva osoba nije opravdana kod Allaha, tebareke ve te’ala.”

Pa, da li je šejhul-islam Ibn Tejmijje, rahimehullah bio tekfirovac?

Da Allah, tebareke ve te’ala, sačuva one koji zastupaju oprečan stav i kažu da ostavljanje namaza nije djelo koje izvodi iz Allahove, tebareke ve te’ala vjere. Sa takvima ćemo razgovarati sa dokazima, pa ako ustraju u svom stavu nećemo ih smatrati niti fasicima, niti grješnicima, niti munaficima dok god to čine (tj. dokle god zastupaju stav da ostavljanje namaza nije kufr) slijedeći šerijatske dokaze i dok god smatraju da je stav učenjaka koji smatraju da ostavljanje namaza nije kufr prioritetnije mišljene. Dokle god tako postupaju nećemo ih smatrati niti griješnicima, niti fasicima a kamoli, da Allah, tebareke ve te’ala sačuva, da takve smatramo kafirima.

Zato kažem: Znajte da naš menhedž (put) nije da tekfirimo ulemu, daije i mudžahide, borce na Allahovom, tebareke ve te’ala, putu. Kako bi to mogli učiniti kad smatramo da su oni najodabraniji robovi Allaha, tebareke ve te’ala? Zar da to učinimo a oni (učenjaci, daije i mudžahidi) su nas poučili kufru u taguta svojim djelom i svojim primjerom? Zar da to učinimo, a oni truhnu po zatvorima upravo zbog ove stvari – zbog kufra u taguta? Mi se odričemo onog menhedža koji tekfiri ulemu, koji tekfiri mudžahide, borce na Allahovom putu i smatramo da su takvi objavili rat ili bolje rečeno da je Allah, dželle ve ‘ala, takvima objavio rat. Uzvišeni, subhanehu ve te’ala, kaže u hadisi-kudsiju: “Onaj ko je neprijatelj Mom evlijji Ja njemu objavljujem rat.” A ako nije ulema, ako nisu mudžahidi, borci na Allahovom, tebareke ve te’ala, putu, ako oni nisu evlijje, onda Allah, tebareke ve te’ala, nema Svojih evlijja. Mi se odričemo takvog menhedža i nemojte nas poistovjećivati sa takvim menhedžom, jer je razlika između nas i njih poput razlike između nebesa i Zemlje.”

I na kraju, kažem svakom bratu koji se ne slaže sa nama: Nemoj biti haridžija prema nama, a murdžija prema tagutima. Nemoj biti haridžija kada su u pitanju daije koji pozivaju u Allahov din, u smislu da se prema njima odnosiš kao prema haridžijama protiv kojih se treba boriti i na koje treba upozoriti, zato što pozivaju u kufr u taguta i odricanje od mušrika i taguta, a s druge strane da budeš murdžija prema tagutima, da se prema tagutu odnosiš lijepo i blago i na taj način tvoj odnos prema tagutu bude poput postupka murdžija, a tvoj odnos prema bratu daiji koji poziva u kufr u taguta bude poput postupka haridžija. Haridžije su ti za koje je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao da oni ostavljaju ehli evsan (idolopoklonike) a da ubijaju muslimane. Nemojte i vi tako ostavljati idolopoklonike, ostavljati tagute jasna širka i otpadništva od Allahove, tebareke ve te’ala vjere, a govoriti i napadati vašu braću daije koji pozivaju da se u te tagute učini kufr. Nemojte biti na strani taguta, već budite na strani daija koji pozivaju da se učini kufr u taguta, da se odrekne od svakog kafira i mušrika.

Molim Allaha, tebareke ve te’ala, da nam oprosti naše grijehe, molim Ga Uzvišenog, subhanehu ve te’ala, da iz zatvora taguta oslobodi naše daije, da oslobodi naše šejhove, da oslobodi naše mudžahide i salihine i sve dobre ljude. Molim Ga Uzvišenog, subhanehu ve te’ala, da potpomogne sve muslimane koji se bore na Allahovom, tebareke ve te’ala, putu da riječ Allaha, tebareke ve te’ala, bude gornja a riječ nevjernika bude donja. Molim Ga Uzvišenog, subhanehu ve te’ala, da nam istinu prikaže istinom i da nam omogući da je slijedimo, a da nam neistinu pokaže neistinom i da nam omogući da je se klonimo! Amin!

Transkript audio predavanja „Jesmo li mi tekfirovci“ od prof. Idriza Bilibanija

Obrada: www.stazomislama.com